Mijn jongenskleuter. Het is een ras apart. En voor zijn moeder is hij soms onbegrijpelijk. Gewoon omdat ie een jongen is en jongensdingen doet die zijn moeder niet doet. Mijn jongste is exact zo’n jongen uit het boekje. Zo’n rouwdouwer die je moet uitlaten en zijn grenzen moet laten verkennen. Die je een jongen moet laten zijn.
Dat doe ik dan ook zeker. Want mijn uk is een fysiek ventje met een heleboel zelfvertrouwen. Ik wil dat hij dat vertrouwen houdt. Dus laat ik hem zoveel mogelijk los binnen de veilige grenzen. Kan hij een honderd meter voor me uit? Dikke prima. Mag hij in een klimrek klimmen wat eigenlijk voor een gemiddeld basisschoolkind is gebouwd? Ja hoor. Soms blijf ik daar wel bij staan, maar ik laat het hem zoveel mogelijk zelf doen.
Kralen door de kamer
Mijn kleuter is geen stilzitter. Kan amper aan tafel blijven zitten voor het avondeten. Een kennis van me met twee dochters vertelde me ooit dat haar oudste meisje, destijds een jaar of drie, een halfuur op de bank kon zitten om kralen te rijgen. Ik moest lachen. Die van mij zou dat maximaal anderhalve minuut volhouden. Daarna zouden de kralen door de kamer vliegen.
Het mooiste is dat je hieraan gewoon kunt mee doen. Laat hem maar lekker bepalen wat te doen. En als je erin mee gaat, zit ie te schaterlachen van plezier. Maar er zijn een paar dingen waar ik gewoon niet bij kan met mijn hoofd. Waarschijnlijk omdat ik een vrouw ben. En hij een vent.
1. De piemel is heilig
Met stip op één, mag ik wel zeggen. Sinds de jongste zindelijk geworden is, is de piemel interessanter dan ooit. Hij kan ermee helikopteren, er kan bijna een knoop in (bijna, hij is de hele dag door aan het oefenen tot het lukt), rolt hem op en af en hij trekt hem uit als een elastiek. Als klap op de vuurpijl zit hij als een heuse Al Bundy op de bank met zijn hand in zijn broek. Het allerliefst loopt hij de hele dag in zijn blote gat en draagt hij zijn edele delen in zijn hand.
Wel een broek aan? Dan vraag ik tienduizend keer of hij moet plassen maar nee, hij wil alleen maar even voelen of zijn piemel er nog is. Of hij loopt parmantig rond terwijl zijn jongeheer boven zijn broek uit steekt. Ohja, je kan er ook dingen in stoppen, in dat plassertje. Knikkers enzo. Waarom? Geen idee. Het zal een jongensding zijn.
2. Alles moet kapot
Echt. Alles. En als het nou enkel dingen waren die ook kapot konden (jeweetwel, zoals Lego en Duplo wat je daarna weer in elkaar kan zetten), maar nee. Kledingstukken, zowel duur als goedkoop, worden aan de lopende band geruïneerd. Zelfs de meest onverwoestbare speelgoedmerken kunnen stuk. Niets interessanter dan te zien hoe je de graver van een graafmachine kan slopen. Eigenlijk moet hij daarna weer in elkaar maar hey: je kunt niet alles hebben.
Als mama hem vervolgens echt niet meer kan maken, breekt de derde Wereldoorlog uit. Overigens beperken ze zich niet tot hun eigen speelgoed. Ook onze frutsels moeten het met de grofvuilcontainer bekopen. Plantenbakjes? Tof hoe die kapot vallen. Paperclips? Wooow, die kun je helemaal uit elkaar buigen. En potloden kunnen echt wel gemakkelijk doormidden. Ik hou het er maar op dat ze inventief zijn, gewoon alles willen onderzoeken en later raketwetenschappers worden.
3. Vechten
Om alles moet worden gevochten. Wordt er een treinbaan gesloopt? Dan houden de heren elkaar in de houdgreep. Staat er een voor de televisie? Dan wordt hij ervoor weg geschopt. Overigens is dit een meer recente bezigheid. Tot een paar weken geleden kwam de terreur vooral van de kant van de jongste. Want dat is de relschopper. Onze oudste is zo meegaand als een Golden Retriever. Die is niet zo vechterig.
Tot onze kleuter aan zijn treintjes kwam. Ineens kwam hij los en lag er een verbouwereerde kleuter op de grond. En sindsdien houdt de oudste zijn broertje min of meer onder de duim. Ik juich het toe, dat-ie eindelijk een beetje van zich afbijt. Maar het aantal gevechten neemt erdoor wel toe.
4. Klimmen
ALLES is om in te klimmen. Het trapje naar de halfhoogslaper? Is voor mietjes. Je trekt je gewoon aan de uitvalbescherming naar boven. Of je gaat via de glijbaan. Dat klimrek in de kamer? Superleuk, maar nog leuker is het om via de verwarming op de vensterbank te klimmen en half door het raam naar buiten te hangen, om zo je moeder een driedubbel hartinfarct te bezorgen. Tafels, stoelen, kasten, randjes, hekken, bomen, stenen, trapjes: als hij erin of erop kan, doet hij dat.
Nu is mijn kleuter gelukkig een zeer ervaren klimmer. Als dreumes klom hij al in de schutting en ik liet hem (tot hij de buren begon te bespioneren). Hij heeft zijn lijf onder controle. Daarom weet ik zeker dat hij een keer over die grenzen heen gaat en wij hem uit onze prachtige mooie eikenboom moeten redden.
5. Alles moet hard
Compromis? Nooit van gehoord. Wandelen? Nee. Dat is voor watjes. Of je laat je dragen (en daarmee bedoelt-ie op de rug, want dat is het allerleukst en ohja, of je dan ook even SNEL wil gaan) óf je gaat op standje Dafne Schippers. Als je de 100 meter niet in 10 seconden kan rennen, mag je niet mee doen. Erg leuk als je je kleuter wat meer vrijheid wil geven. Moet je je wel even bedenken hoe hard je moet lopen om hem eventueel in te halen. En rennen over de rand van een plantenbak is het allerleukst. Zeker als er heel veel mensen vervolgens afkeurend naar je moeder kijken.
Praten? Nog zoiets. Als je niet schreeuwt hoort mama je vast niet. Dat die kinderen van mij niet permanent hees zijn mag een wonder heten. Pas als ik ga fluisteren valt er soms een kwartje. Vallen? Nou ja… dat kan dus ook hard. En als het een beetje mee zit, raak je ook nog je tanden kwijt. Op mama springen? Liefst met de knieën en ellebogen naar beneden. In mama’s benen of buik. Au.
Genderneutrale piemel
Ohja, voordat ik de moraalridders en hippe genderneutrale idiologen over me heen krijg: Tuurlijk kunnen meisjes ook bijna alles van bovenstaand lijstje. Behalve die van de piemel, want dat is een beetje gek als meisjeskleuter. Genderneutraliteit is nou eenmaal geen sekse. En natuurlijk zijn er jongens die dit lijstje aan zich voorbij laten gaan. Maar als ik in mijn omgeving kijk, zijn het toch meer de jongens dan de meiden die deze streken uithalen. Of die in ieder geval het voorzetje geven.
Maar goed, tot op zekere hoogte laat ik het gaan. Ook al snap ik het niet. Want ergens vind ik het ook wel mooi, die energie. Dat-ie zoveel durft en doet. En dan klim ik maar gewoon een keertje mee. Stoeien we samen en doen we een sprintwedstrijdje. Schreeuw ik ook een keer. Vindt hij geweldig en het lucht nog op ook. Gelukkig hebben we geen buren meer, zullen we maar zeggen. Het enige wat ik niet wil is dat ie zijn piemel hanteert als we aan tafel zitten, want ik vind het gewoon een beetje goor als zijn tampeloeres op de tafel ligt tussen de erwtjes, aardappels en vissticks.
Hoe zit dat bij jullie jongenskleuters? Zijn het net zulke dolgedraaide overactieve Jack Russels als de mijne, of hebben jullie ook een zachtaardige Golden Retriever zoals mijn oudste? Wat snappen jullie niet van jullie jongens?
Lees ook: Omdenken: Zeg vaker “ja” tegen je kind
Wat een verademing om jouw blog te lezen! Zo herkenbaar allemaal! Vooral van het kapot maken. Alles maar dan ook werkelijk waar alles moet kapot gemaakt worden.
Overigens is onze meid een echte klimgeit in huis, die moet ik nog wel eens ergens van af halen.
Auteur
Echt he? Zelfs van dat superdegelijke speelgoed van V-Tech of Little Tikes. Ze krijgen het kapot.
Kom binnenkort maar eens bomenklimmen in onze achtertuin met je dametje, dan ;)
Haha herkenbaar hoor, vooral die hand in de broek wanneer ze op de bank hangen. Dat klimmen is hier onze eigen schuld, want dat is onze hobby :). Verder altijd rollebollen met elkaar. Maar eerlijk is eerlijk, ze kunnen hier ook heel goed en geconcentreerd een uur een boek lezen.
Auteur
Een uur? Wauw! Vijf minuten lezen hier is de max. De tablet of TV, daar kunnen ze langer achter zitten. En als ik mazzel heb en het is mooi weer, kan de jongste zich gemakkelijk een uur buiten bezig houden met zand en water. Maar dan houdt het wel op ;)
Hier ook zon peuterexemplaar. Die piemel,dat ontgaat mij volledig. Zit r ook de hele dag aan. Ik word bijna nieuwsgierig hoe het zou zijn om r ook een te hebben. En klimmen herken ik ook! Ik laat m ook gaan, ontdek maar lekker. Net als ergebs vanaf springen. Opas en omas schrikken nogal eens! Super leuk geschreven weer.
Auteur
Echt he! Je zou er bijna jaloers op worden. Hier slaat de grootouders soms ook de schrik om het hart terwijl ik denk: “Oh. Dat doet hij zo vaak.” ;)
Ik heb het lachend gelezen en herkende mijn zoon hier helemaal in (ondertussen een puber van 14).
Ook hij was getrouwd met zijn piemel en heeft ons al een paar x flink laten blozen en achteraf erg laten lachen. Voor al die x op de rommelmarkt dat hij voor ons liep en iedereen naar hem keek en vervolgens wij afkeurende blikken toegeworpen kregen. Toen ik hem riep draaide hij zich om met zijn piemel uit de broek en al slingerend aan zijn piemel vroeg hij wat er was ???
Toen toch nogmaals uitgelegd dat het niet de bedoeling is dat je overal met je piemel speelt en dat hij dat voortaan toch maar op zijn slaapkamer (zonder vriendjes en anderen) of in de douche/bad moest doen ?
Auteur
Haha, hilarisch! Tot nu toe heb ik het voor elkaar gekregen dat hij het alleen thuis doet. Maar ik ben benieuwd hoe dat straks op school gaat, of op zijn nieuwe peuterspeelzaal… ik vrees dat hij er gewoon niet vanaf kan blijven ;)
Ach ja, die piemel vindt die van mij ook reuze interessant. Vooral uit de broek laten hangen was favoriet, zo ver mogelijk uittrekken en de vinger er zo ver mogelijk in…
Verder heeft hij een tomeloze energie. Dat begint ’s ochtend met springen op ons bed en zich laten vallen op ons…
Auteur
En dan het liefst zo hard mogelijk laten vallen zeker? ;)
Uiteraard! En er vol bovenop!
Ik heb in een deuk gelegen, want oh zo herkenbaar! Alleen de oudste is hier ook net een Jack Russel (die energie, waar halen ze het vandaan) . Gelukkig hebben de buren er ook 2 zodat ik mij niet steeds hoef te verontschuldigen. Maar mijn vriendinnen met 2 meisjes herkennen dat onrustige en geschreeuw echt niet, ben gestopt met uitleggen en verontschuldigen.. ??
Auteur
Haha, dat stoppen met uitleggen… dat is voor mij weer heel herkenbaar. Want het is zoals het is ;)
Onze 3 jarige voldoet met glans aan alle punten haha. En zijn broer van 6 was.een mak schaap.maar doet nu regelmatig net zo hard mee
Auteur
Haha ja, dat gebeurt hier ook. Dat de Golden Retriever ineens de kolder in de kop krijgt door zijn broer. ;)
Jeetje alsof ik mijn eigen dag met mijn jongens ( 3 en 1,5) aan het lezen ben.
Alles gaat hier net zo, de piemelfase houdt zich hier nog iets rustig. Maar de rest!!
Goed om te lz want denk nog wel eens dat het aan mij ligt. ?
Auteur
Haha nee hoor, het ligt absoluut niet aan jou. Boys will be boys ;)
Yeaaah ik ben niet de enige mama. Mijn moeder zei mij altijd.. je kunt betet een jongen hebben dan een meisje.. jongens zijn zo rustig. Mijn kleine peuter morgen 3 jaar.. liet al voor zijn eerste jaar weten dat mijn conditie op en top moet gaan worden.. en ij keek mijn moeder aan en zei.. wil je dat nooit meer zeggen! want is helemaaaaal niet waar.. mijn dochter kon uren spelen.. mijn peuterjongen zeker wel een minuutje… net 1 jaar en meneer zat al boven op mijn kast.. met een auto wist hij stukken uit mijn hardhouten tafel te rammen.. stil zitten aan tafel wat is dat? rent alle kanten uit.. klimt boven op het dak van het speelhuis in de speeltuin en bij 2 jaar was mijn conditie al aardig bevorderd.. en dan hoop ne dat het minder wordt. maar nee… het peuteren moest nog gaan beginnen.. Ik heb mijn handen vol aan dit ondeugend mannetje en an het einde vqn de dag ben ik bekaf.. wat verlang ik naar 7 uur dan.. en dan vroeg gaan slapen want om 5 uur is hij klaar wakker en eist dat we gaan rennen samen hahaha.. en dan de piemel.. heel heilig ook hier.. continue moet het in de hand.. en vooral heel goed in de luier zitten.. hij bekijkt hem van alle kanten en wewt zelf wel hoe lang hij hem kan maken.. hahahaa ooh wat heerlijk om gelijkstemmige moeders te lezen.. maar ik hou ook enorm van zijn energie.. want stiekem geniet ik van elke streek.. geniet ik van alle klim partijen en is hii ook super lief want als papa en mama elkaar peaten staat hij meteen voor mama wijzend naar zijn vader en schreeuwend.. dat is mijn mama en beschermd mij hahaa.. heerlijk kind..
Auteur
Ik herken je wel hoor. En joh, mijn moeder zei dat ook. Dat jongens rustiger waren. Hahaha. Misschien in de puberteit als we ze niet meer zien omdat ze zich boven verstoppen op hun kamer… en je hun aanwezigheid alleen maar kan bevestigen door elke keer een lege koelkast?
Ik laat onze jongste ook zijn gang gaan wanneer hij aan het klimmen slaat. Hij vindt het fantastisch en inderdaad, daar geniet ik dan ook weer van. Sportschool hoeven we in ieder geval niet meer naar toe!
Heerlijk en zoooo herkenbaar voor onze Vince van 3,5 echt zoals je het omschrijft.
Ik lag in een deuk voor over de piemel heerlijk.
Ik laat Vince ook alles uitproberen laat hem eens vallen opstaan en nog eens proberen laat hem lekker vies worden, gaten in de broek enz mocht ik al meisje zijnde vroeger ook en heb het ook overleefd sterker nog ik doe lekker met hem mee hoor.
Auteur
Dankjewel :) Hier is ’t ook zo… bij vallen, eerst kijken of ie zelf kan opstaan. En eigenlijk altijd lukt dat wel, dan is de helft van het leed weer voorbij. En vooral meteen nog een keer laten doen, hoppa. Gaten in de broek? Ik knip ze tegenwoordig maar gewoon tot boven de knie af. Hebben ze een korte broek en dat is in deze tijd nog hip ook, van die rafels ;)
Mijn dochter is precies zo!! De piemel vervangend door een plasser want daar kan je ook aan trekken en zien hoever het uitrekt! Ook daar kan je dus gekke dingen mee doen waarvan je als mama denkt wow auwie niet doen joh!
Met 3 in de schutting… nee wij gaan er gewoon overheen want daarachter is de speeltuin natuurlijk.
Mijn dochter klimt hoger in de bomen in de bomen dan de meeste jongens hier en speelgoed moet ook allemaal kapot… mama kan het tenslotte maken met ductape. Of anders papa wel met gereedschap.
Dit weekend was ze druk met de jongens aan het stunten met de fiets over een zelf in elkaar gebouwde schans die ze samen hadden gemaakt. Bezweet en rood van kleur alleen thuis komen om te drinken en te plassen.
Die piemelfacinatie duurt nog wel even voort. Die van mij in 6 en doet dat allemaal nog steeds.
Hij in nooit erg druk geweest en hield niet echt van vies worden of hard geluid. Nog steeds eigenlijk niet. Hij vindt tekenen geweldig. Alleen of samen. Soms heel lang achter elkaar. En zwemmen ook. Het liefst onder water of salto’s van de kant. Verder kan je hem uren zoet houden met (voor)lezen en technische dingen. Ruimtevaart, het heelal, het ontstaan van de aarde en stenen vind hij fascinerend. Maar hij kan ook goed stoeien met papa en draait zijn hand niet om voor een goede poep of pies mop/praatje. Alleen tijdens het gamen op de wii kan hij niet stil zitten. Dan hupst, springt en stuitert hij alle kanten op