Een tijdje geleden deed ik een oproep aan alle bloggende moeders om een blog te schrijven voor Volmaakt Onvolmaakt, om een keer een kijkje te nemen in hun volmaakt onvolmaakte leven als moeder. Daar werd massaal gehoor aan gegeven! Elke donderdag deel ik één van hun verhalen. Lees ze allemaal en besef je dat alle moeders maar wat doen. Dat niemand een diploma heeft, en niemand volmaakt is als moeder. Maar dat je juist in dat onvolmaakte de leukste moeder bent die jouw kind zich maar kan wensen!
Sofie heeft vijf kinderen. Word ik al gek van twee, mag zij een heel quintet entertainen. Maar het kan dus wel, en Sofie heeft een aantal heel goede tips voor iedereen… ook als je wat minder kinderen hebt. Lees de gastblog van Sofie en “let it go…” ;)
De vogeltjes fluiten terwijl ik de was uitschud, voor ik hem buiten in het ochtendzonnetje aan de wasdraad hang. De kinderen ontwaken zachtjes en ik ga kijken. Ik geef ze een zoentje op hun neus en we knuffelen nog even lekker in bed. Ik ruik naar ochtendkoffie en warme havermout. We gaan samen naar beneden en zitten gezellig rond de ontbijttafel. De havermout verdwijnt in de kindermagen. Ik neurie een vrolijk deuntje terwijl ik de laatste brooddoos in de boekentas stop. Op school aangekomen geef ik ze allemaal nog een dikke kus en knuffel en zwaai ze vrolijk uit, tot straks!
Foto © Tine Schoemaker
Verwachtingen bijstellen
Nou, heerlijk toch als alles zo vanzelf gaat. Toen de beslissing viel dat ik zou thuisblijven voor de kinderen stelde ik mezelf voor als een echte huisvrouw en echte gezellig mama. Zo eentje waar niets teveel voor is, die de creatieve ideetjes uit de mouw schudt en waar het thuis altijd vrolijk ordelijk is.
Had ik het even mis. Zo ben ik niet. Ik heb jaren geprobeerd om dat wel te zijn tot ik eindelijk inzag dat het een droom was. Erger dan een droom, het was een beeld dat ik had door pinterest, instagram en andere social media. Ik hou nog altijd van al deze kanalen maar ik kan nu beter filteren. En vooral: ik ben niet meer bang om mezelf echt te leren zien. Door de jaren heen als mama is dat tot me doorgedrongen. Dat ging niet van dag op dag, het was eerder een proces.
Het is een proces
Bij mij hielp het wel door meerdere kinderen te krijgen. Ik heb nu 5 kinderen en het is nu eenmaal een feit dat je dan beter wordt in dingen los laten. Dat kan ook niet anders, je kan niet alles perfect onder controle hebben. Nouja, misschien zijn er wel mama’s die dat kunnen, maar ik duidelijk niet. En weet je wat, dat hoeft ook niet! Het is prima zo.
Nee, ik ben geen super originele knutselmama die de bijzonderste projecten uit haar mouw schudt en dan ook nog eens met een grote glimlach alles opruimt achteraf. Ja, ik knutsel op vraag van mijn kinderen met hen. Maar dat is vaak aanmodderen en vooral plezier maken met hen. De opruimen, daar zucht ik wel eens over.
Prioriteiten stellen
Als je veel wilt doen moet je prioriteiten stellen. Ik kan wel zeggen dat mijn blog er ook toe bijgedragen heeft om te leren loslaten. Ik wil namelijk bloggen. Als ik een hele dag in de weer ben om de perfecte mama en huisvrouw te zijn, hou ik geen seconde over om te bloggen. Dus ja ik kan tegenwoordig best leven met een huis dat nog wat rommelig is of enkele wasmanden die liggen te wachten.
Roep hulp in
Wij hebben ook al, bijna een jaar geleden, besloten om een poetsvrouw aan te nemen. Deze komt wekelijks 4 uurtjes poetsen en dat maakt al een wereld van verschil. Mijn man wilde dat al langer, maar ik hield mezelf tegen. Ik vond het een gek idee. Hoezo, ik ben toch thuis? Een poetsvrouw is niet nodig. Tot ook ik moest toegeven dat het gewoon niet aan mij besteed is om alles in orde te krijgen en dat ook zo te houden. Natuurlijk moet ik nog veel dingen doen qua huishouden, maar die 4 uurtjes op een week maken al een hemelsbreed verschil.
Stel je beeld bij
Je kan ook best een leuke mama zijn zonder de zin om elke dag te knutselen of uren te spelen met je kinderen. Je hoeft niet elke dag in de keuken staan koekjes bakken, eens per seizoen samen bakken met de kinderen is goud waard. Natuurlijk moet je je best doen om de best mogelijk mama te zijn, maar doe dat realistisch en niet omdat jij denkt dat het zo hoort. Er zijn veel verschillende soorten moeders en dat moet zo blijven.
Wat ik wel als leuk ervaar is zoveel mogelijk “ja” zeggen tegen mijn kinderen. Zelf neem ik geen initiatief om samen te knutselen of te spelen. Ik laat ze daarin vrij. Maar als ze me komen vragen of ik iets samen wil doen, of iets wil voorlezen, of gewoon samen op de bank te zitten, dan probeer ik zoveel mogelijk “ja” te zeggen én daar volop van te genieten.
Ik ben Sofie, prille dertiger en 10 jaar gehuwd! Ik blog op mama ABC over mijn 5 kinderen en alles daaromheen, maar vooral over uitstapjes, speelgoed, autisme en me-time!
Wauw, Sofie, ik ben onder de indruk! :) En je hebt gelijk, loslaten helpt bij mij ook heel veel. Superbedankt voor je mooie aanvulling in de rubriek! Wisten jullie trouwens dat ik al eens eerder een gastblog voor haar blog mama ABC schreef? :)
Wil je ook een keer vertellen over jouw leven als volmaakt onvolmaakte moeder? Stuur me dan vooral een bericht!
