Ehm ja. Tot je beseft dat verhuizen met kinderen toch heel wat meer voeten in aarde heeft dan verhuizen zonder kinderen. Er is veel meer waar je op moet letten en je constante schuldgevoel maakt gigantische overuren. Ik zet het even op een rij.
Voor kinderen:
“We pakken alles in dozen en hebben toch niet zoveel nodig. Die dozen zijn lekker stapelbaar, dus kunnen mooi tot aan het plafond. Hebben we ineens zoveel ruimte! Weet je wat, we breken kasten ook alvast af en we kunnen best even uit een koffer leven.”
Na kinderen:
“Shit, waar laten we die dozen? We kunnen ze niet zo hoog opstapelen wat als een van de jongens eraan gaat hangen is ie plat. En speelgoed inpakken? Kan dat al wel? Want we moeten nog anderhalve maand in dit huis en ze moeten ook wat om mee te spelen hebben! Bedden nu al afbreken kan echt niet, onze oudste zou het besterven! Kan ik dit al inpakken? Hebben we dit misschien nog een keer nodig voor de jongens? Hey, we hadden toch ook nog lege dozen? Oh, die hebben ze inmiddels effectief gesloopt. Pfff… ”
Voor kinderen:
“PostNL verhuisservice en klaar. Alles wordt doorgestuurd, chill. Kunnen we een voor een de adressen omzetten. TV en internet aangevraagd? Check. Moeten we ons eigenlijk lijfelijk gaan inschrijven bij de gemeente?”
Na kinderen:
“We moeten een nieuwe school, ik haat dat! Heeft onze kleuter net vriendjes gemaakt, ruk ik hem bruut weg uit zijn vertrouwde omgeving. Goed, hij vond het leuk toen hij mee ging om te kijken maar Wéééh. Ik vind het zo sneu voor hem. En hij heeft een fijne speltherapeut. Straks moet ik alle WMO aanvragen weer opnieuw gaan doen. Shit, wat doe mijn kinderen aan? En mezelf? Moeten we wel verhuizen? Misschien moeten we het maar afblazen. Oh, oeps, ik ben vergeten internet aan te vragen. En misschien handig als ik een keer die verhuisservice ga regelen nu….”
Voor kinderen:
“Jaa, aftellen! Nog drie weken! Nog twee weken. Alles ingepakt? Bijna! Morgen is de grote dag en mogen we naar de notaris, whoehoe!”
Na kinderen:
“Hoe bereid je die kinderen nou voor op de verhuizing? Hoever van tevoren moet je het ze vertellen? De autist dus héél ver van tevoren. Ok, we hebben de kleuter meegenomen naar het huis. Meegenomen naar zijn nieuwe school. Peuter snapt er niks van maar lijkt het ook niet zo te interesseren. Hebben we voldoende gedaan om ze voor te bereiden? Geen idee. Beseft onze kleuter wel dat als hij straks naar een nieuwe school gaat, zijn beste vriendjes niet mee verhuizen? Ohja, iedereen zegt dat je ze zelf maar een doos moeten inpakken. Moeten we dus niet alles zelf inpakken…”
Voor kinderen:
“We pakken een hoop in, inclusief potten en pannen. Het wordt toch een periode van bezorgmaaltijden maar misschien is een keertje groenten wel lekker. Een pan is voldoende in het oude huis, we zijn toch voornamelijk in het nieuwe huis bezig. Alle vrije uurtjes zijn we aan de klus.”
Na kinderen:
“Wat doen we met de kinderen?! Moet er dan één iemand klussen en één iemand oppassen? Ons erf ligt aan een drukke 60km weg, daar rijden ze 80. Je kunt ze dus niet gemakkelijk even meenemen. En wat te denken van de spijkers en schroeven en gereedschap overal. Als je ze een keer mee neemt, is het dus niet klussen en constant in de gaten houden. Dus… Welke weekenden wil ik echt klussen en kunnen ze ergens logeren? Hoe doe ik dat in de week dat ik vrij ben maar de kinderen wel opgevangen worden? Heen en weer rijden? STRESS!”
Voor kinderen:
“Dit vind ik wel een leuke bank. Leuk kleurtje, leuk stofje, mooi. Hoeveel kost ie? Ach, toch net een kleine bonus gehad. Doe die maar. Slaapkamer? Kleurtje op de muur, vloertje en bed erin. Klaar!”
Na kinderen:
“Is die bank wel een beetje kidsproof? Juiste kleur? Zie je er niet alles op? Goed, boven is een houten vloer. Dus dempende ondervloer, maar welke? En wat voor kamer willen we de jongens geven? De oudste is stellig, een Legokamer. Wat moeten we daarvoor hebben? Kost dat allemaal? En wat moet de peuter dan? Die heeft geen voorkeur maar moet ook wel wat leuks…. Laten we eens twee avonden inspiratie op gaan doen op Pinterest. Godsallejezus, wat is dat spul duur.”
Voor kinderen:
“Elke keer als we op en neer rijden, laden we de auto vol. Zo hebben we op de laatste dag overhuizen niet meer gigantisch veel. Wat we precies verhuizen? Boeien, het moet toch allemaal over.”
Na kinderen:
“Ehm… wat zouden we alvast over kunnen zetten qua speelgoed? Jongens! Kom eens hier. We gaan naar het nieuwe huis. Alles wat jullie in deze doos inpakken, gaat daar alvast naar toe. Kun je daar mee spelen als we daar zijn. Maar… alles wat in deze doos gaat, komt dus ook niet meer mee terug. Begrepen? Echt waar? Even opletten, mama vertelt het nog een keer. Alles wat jullie in deze doos… (x6)”
Als jullie nog goede tips hebben om het verhuizen met kinderen komende anderhalve maand soepeltjes te laten verlopen, hoor ik het graag :)
Lees ook: Verhuizen: Wat doen we op de vloer?
Foto © Pixabay
Een van de allertofste weken van het jaar is toch wel de week in mei…
Week vier van de thuisscholing zit er bijna op en we hebben een paar vrije…
Week 2 van het thuisscholen zit er bijna op. Ik merk dat ik in ieder…
Iedereen die mij een beetje kent, weet dat ik fan ben van lui opvoeden. Of,…
Mijn kinderen kunnen spoorloos verdwijnen. Héél soms gebeurt dat buitenshuis, maar vaak zijn ze ook…
Mijn jongste is een decemberbaby. Echt, hoe had ik het zo kunnen plannen (en ik…