Twee maanden geleden schreef ik over boosheid. Onmacht. Over een foto van de verdronken Aylan Kurdi die de wereld over vloog, liggend op zijn buik op het strand, en dat het delen genoeg moest zijn om een probleem op de kaart te zetten. En natuurlijk was het dat niet. Maar het inspireerde veel mensen om tóch in actie te komen en allerlei prachtige initiatieven ontplooiden zich snel daarna. In de tussentijd is er veel gebeurd, ook in Nederland. Ondanks de inzet van vele vrijwilligers was er ook onbegrip. Zeker wanneer het gaat over het openen van een nieuw asielzoekerscentrum in de buurt (Nimby,…
Bekijk berichtOnrust in mijn lijf sinds afgelopen donderdag. Sinds de welbekende foto van het aangespoelde jongetje in de Turkse badplaats Bodrum om de paar minuten op mijn Facebookpagina verscheen. Het “oooh” en “aaah” was niet van de lucht. En ik? Na de eerste schok ergerde ik me dood. Niet omdat ik niet warm of koud werd van die foto. Net als alle moeders zag ik in dat kleine jongetje mijn eigen jongens. Mijn moederhart bloedde. Zoals velen met mij had ik er een lief ding voor over om dat jongetje, en vele andere jongetjes en meisjes die hetzelfde lot ondergingen, nieuw leven…
Bekijk bericht