Review Split and Sit: stiekem onverwacht een succes

Toen ik hoorde van de Split and Sit op de radio, was ik in staat een rondedansje in de autostoel te doen. Wat een fantastisch idee: een scheidingswandje tussen mijn kinderen op de achterbank zodat ze elkaar niet zouden irriteren! En dan zou ik dus een keertje rustig een lange afstand af kunnen leggen. Het was in ieder geval het testen (en een review) waard!

Ik bestelde er gelijk één en greep meteen de mogelijkheid maar eens aan om er kritisch naar te kijken. Helemaal onbevooroordeeld was ik dus niet meer, omdat ik het idee op zich wel heel erg fijn vond. Maar toen ik de waaier uit de doos haalde sloeg de twijfel toch even toe.

Vormgeving van de Split and Sit

De Split and Sit is namelijk gemaakt van (stevig) papier en karton. Voor de mensen die de fratsen van mijn kinderen een beetje hebben gevolgd: mijn relpeuter is in staat het meest stevige speelgoed te slopen. Soms bewust, soms onbewust. Dus een waaier van papier… ik zette er wat vraagtekens bij. Aan de andere kant: mocht je ooit (laten we het niet hopen) een ongeluk krijgen, kan je met papier en karton een stuk minder gebeuren dan met een aluminium waaier. Dat is alweer een voordeel.

De riem waarmee de Split and Sit in de auto bevestigd moet worden ziet er daarentegen een stuk steviger uit. Het onderste deel duw je tussen de bankdelen in naar je kofferbak. De bovenste riem leg je over je achterbank neer, waarna je het geheel kan vastklikken en verstellen. Easy peasy; iedereen die wel eens een riempje van een autostoel of buggy heeft versteld (of enige andere vorm van een klikriem) kan dit. De riem is lang genoeg, trouwens, zelfs als je een grotere auto hebt.

De waaier blijft in ingeklapte stand staan door twee stukjes klittenband aan de zijkant. Tip: maak eerst de ene kant van het klittenband los, en dan pas de andere kant. Dus niet bruut het wandje uit de cassette gaan trekken, het blijft immers karton.

Ook geschikt voor kleine auto’s

Daarnaast heb ik een kleine auto, dus ik was eerst een beetje bang dat de waaier tot tussen de voorstoelen zou komen. Maar door de ronde vorm van de waaier blijft hij keurig op de bank en, ook belangrijk, houd je vrij zicht op je achteruitkijkspiegel (dat wil zeggen, als je niet zoals ik tijdens de eerste testrit je hele kofferbak vol stouwt).

De kleuren zijn neutraal. Dat wil zeggen, de waaier is wit, en het karton is gewoon karton. Het riempje is zwart maar dat zien ze niet, omdat dat mooi zit weggewerkt tegen de achterwand van de bank. Het ziet er dus niet uitnodigend uit voor kinderen om eraan te zitten. Tenminste, dat wordt beweerd. Ik nam de proef op de som.

Eerste testrit

De eerste testrit was van Culemborg naar Weert (70 minuten). Hun staat op dat moment: zeer wakker en opgewonden, want we gingen naar opa en oma. Dat betekent dus een hoop getreiter en gemekker. Ik ken mijn pappenheimers.

Toch gebruikte ik de Split and Sit niet meteen. Wat nou als ze de waaier meteen al sloopten? Dan was mijn illusie meteen ter ziele en stiekem wilde ik die nog wel even in stand houden. Onzin natuurlijk. Nog voor de helft van de rit zette ik de auto aan de kant en liet ik de waaier zakken terwijl mijn oren inmiddels tuitten van het gekrijs. Ik instrueerde ze dat ze er niet aan mochten komen omdat ze zo een beetje rust zouden hebben, en dat ze elkaar bij opa en oma weer zouden zien.

Tot mijn verrassing accepteerde onze peuter dat direct. Van hem had ik de meeste weerstand of gepruts aan de waaier verwacht. Maar niet hij, maar onze autist was gebiologeerd door de vormgeving. Hij kon het niet laten om er even overheen te aaien, de waaier af en toe een beetje op te tillen en te vragen: “Maar waar is hij (zijn broer, red) nou?” Vanaf de andere kant klonk: “Ik zie jou weer bij opa en oma!”

Er was nog wel wat onenigheid over het wiegen van de waaier. Tip: Doe dus niet je raam open als je de waaier open hebt, want dan waait ie dus van links naar rechts. Ook als je een scherpe bocht neemt, leunt de waaier mee. Vinden die van mij in ieder geval niet zo cool, hoewel ik vermoed dat dat vooral kwam doordat ze dachten dat de ander erachter zat (“JE MAG NIET AANKOMEN HEEFT MAMA GEZEGD!” Zie, ze kunnen wel luisteren).

Maar toen dat was uitgelegd, verliep de rit prima en een stuk rustiger dan normaal. Score, dus. Ondanks dat ik mijn oudste er af en toe aan moest helpen herinneren dat het écht geen speelgoed is en dat hij de waaier niet zelf open en dicht mag doen, overtrof de Split and Sit al mijn verwachtingen. Blijkbaar wordt vooral mijn peuter getriggerd door het kijken naar zijn broer. Toen de oudste visueel verdween, kon hij zich prima zelf vermaken.

Tweede testrit

Tijdens de tweede testrit van Doesburg naar Culemborg (60 minuten) moest de Split and Sit van de jongens meteen naar beneden. “Dat is lekker rustig,” zeiden ze bijna in koor. “Ik zie jou weer thuis!” riep mijn kleuter vrolijk over het wandje heen. Hun staat op dat moment: een beetje moe van een weekend bij opa en oma en onder de indruk van hun nieuwe huis. De oudste blijft het interessant vinden en móét gewoon af en toe even voelen en voorzichtig duwen. Nouja, dat is dan maar zo.

Een bijkomend voordeel: Eén van de kinderen heeft tijdens laagstaande zon een schaduwplekje. De ander heeft even pech, tot de auto weer draait. Nog niet over nagedacht, maar da’s wel erg fijn als ze moe zijn en willen slapen.

Ik moest ze er een paar keer aan herinneren dat het geen speelgoed is, want het klittenband waarmee de Split and Sit in ingeklapte staat mee vast zit, is wel héél erg aantrekkelijk. Maar goed, mijn kinderen zijn 3 en 4. Waarschijnlijk heb je er iets minder problemen mee om het uit te leggen wanneer je kinderen iets ouder zijn. In alle rust werden er boekjes gelezen en keken ze naar buiten, tot ze in slaap vielen.

Conclusies review Split and Sit

Ondanks dat ik mijn twijfels had over de stevigheid van de Split and Sit, werkt hij prima. Na twee ritten is hij nog heel (hoezee!). Hij ziet er dus heel simpel uit: Een witte waaier in een kartonnen cassette met twee stukjes klittenband en een riempje, maar dat is alles wat je nodig hebt. Ondanks dat hij er misschien niet zo uit ziet, is hij écht stevig. En juist door deze vormgeving blijven je kinderen er (grotendeels) vanaf. Waarom heb ik daar nooit zelf aan gedacht?

Het is voor de kinderen even gek, maar als ze eraan gewend zijn is het een verademing voor jezelf als bestuurder. Je hoeft dus (amper) meer omgekeerd op je stoel als een militair orders te blaffen om je kinderen weer tot bedaren te brengen. En voor € 24,95 is het dus ook geen product wat je het liefst in een vitrinekastje zou willen bewaren. Inmiddels heb ik me erbij neergelegd: stuk is stuk. Overigens kijken ze er na die twee testritten ook niet meer naar om in ingeklapte staat, dus dat is ook mooi meegenomen.

De beste aankoop voor de zomer tot dusver!

Voor meer informatie over de Split and Sit lees je mijn eerdere artikel of bezoek je de website van Split and Sit: http://www.splitandsit.nl