Mijn kleuter is niet zindelijk en gaat naar school

Eerder schreef ik al blogs over hoe wij hebben geprobeerd om onze oudste zindelijk te krijgen voordat hij naar school zou gaan. Daarin hebben we gefaald. En daarom kan ik tijdens mijn vakantie, elke keer bij een poepbroek, naar school om hem te gaan verschonen.

Hij wil nog steeds niks te maken hebben met zowel potje als wc, hoewel hij inmiddels wel heeft kunnen vertellen dat hij vooral bang is voor het poepen. Dat is voor ons al een kleine overwinning. We kunnen zelfs een redelijk gesprek voeren over dat we het dan alleen met plassen gaan proberen. Maar als puntje bij paaltje komt, haakt hij af en is het een drama.  Het komt vanzelf, houden we ons maar voor, en op zijn twaalfde is hij vast en zeker zindelijk, maar inmiddels heb ik toch een afspraak gemaakt bij de huisarts om te kijken of er vanuit daar nog opties zijn die we niet geprobeerd hebben.

Vooral omdat hij nu een dag of vier naar school gaat, en ik al twee keer op heb kunnen draven. Nu is dát op zich nog geen probleem, maar hij presteert het om zijn broek vol te drukken in het laatste uur voordat de school uit gaat. Dat was al zo tijdens de wendagen (volle broek in het laatste halfuur van zijn wenochtend), en nu dus twee dagen op rij. Alsof hij weet dat ik ‘m dan kom ophalen. Want even verschonen en dan naar huis, en meteen weer omdraaien… dat leek me niet handig.

Blijven tot de zoemer

Tot vandaag. Om één uur ging de telefoon en ik nam een besluit. Hij kreeg een schone broek en daarna ging ik weer weg. Omdat hij namelijk ook moet leren dat hij op school moet blijven tot de zoemer uit is. Ondanks dat ik weet dat, wanneer ik dan weer weg ga, een hartverscheurend huilend, verward jongetje achterlaat.

En zo geschiedde. Terwijl ik hem en mijn peuter (want die was thuis) mee nam naar de wcruimte (tsja, verschoningsruimtes heb je niet meer op school) en onder toezicht van een paar nieuwsgierige kleuters (die ik ferm terugstuurde naar de klas, nothing to see here), vertelde ik hem al dat mama straks weer naar huis zou gaan. Dat was natuurlijk not done.

Hart versus hoofd: Doe ik er goed aan?

Hartverscheurend huilend ging hij met zijn schone broek de klas weer in. De juf zette hem op zijn stoel en vertelde dat hij naar huis mocht als de zoemer ging. Mijn hart brak in duizend stukjes en ik twijfelde of ik er wel goed aan deed. Mijn hoofd vertelde dat hij het moet leren. En dat ik het moet leren om standvastig te zijn. Maar mijn gevoel schreeuwde dat ik hem toch maar mee naar huis moest nemen en lekker moest knuffelen. Visioenen van een ontroostbaar ventje dat drie kwartier lang moest huilen werden in mijn netvlies gebrand.

Overspoeld door schuldgevoelens nam ik mijn peutertje weer mee naar huis. Mijn kleuter bleef op school om nog drie kwartier buiten te spelen. En warempel, toen we hem drie kwartier later weer op kwamen halen kwam hij (uiteraard na de zoemer) blij naar ons toegelopen.

De komende weken gaat dit tafereel zich nog vast enkele keren  herhalen. En ook dit wordt vast gemakkelijker.

Niet zindelijk zijn is een beetje gek

Maar nog steeds is hij volledig in paniek als we hem een keer geen luier aan doen en hij plast in zijn broek. Maar naast de angst vindt Monster!1 het ook simpelweg niet gek dat hij nog een luier aan heeft en de andere kinderen niet. De andere kinderen in zijn klas  vinden het natuurlijk wel vreemd, want die zijn allemaal zindelijk (op een ongelukje na) en gaan gewoon naar de wc. Mijn grootste angst is dan ook dat ze hem op een gegeven moment gaan uitsluiten. Want ondanks het goede pestprotocol op school kun je kinderen niet verplichten vriendjes met elkaar te worden.

Misschien valt het allemaal wel mee. Maar liever voorkomen dan genezen, want ik weet zelf heel goed hoe het is om niet helemaal binnen de groep te vallen. En op deze manier zie ik het nog niet heel snel gebeuren dat er ineens een knop in dat koppie om gaat, waardoor hij ineens denkt: “Toch wel handig, zo’n wc!” Vandaar nu toch ook echt de afspraak met de huisarts. Daar kunnen we volgende week terecht, dus ik ben heel benieuwd of er nog opties zijn waar we iets mee kunnen.

Hebben jullie ervaring met een kind dat niet zindelijk is op de basisschool? Hoe vochten jullie je door deze periode? En hoe werd jullie kind ineens toch zindelijk?