Op woensdagavond nam ik alles nog even goed in me op. Mijn Facebook en Twitter draaiden overuren. Maar toen ging de knop om: de data en Wi-Fi gingen uit. En vanaf toen stond mijn online leven op zwart. En weet je? Eigenlijk viel het best wel mee.
Er waren minimaal 10 Facebook berichten die ik kon schrijven. 6 quotes van mijn kinderen die geschikt waren voor Twitter. Minstens 4 foto’s die ik had kunnen maken voor Instagram. Maar ik legde het, voor mezelf, verbazend genoeg gemakkelijk naast me neer.
Er waren twee apps die ik vooral miste: Weeronline, voor het opzoeken van de buienactiviteit in de regio, en Google, omdat ik de openingstijden moest weten van de kinderboerderij. Heb ik Sander gevraagd of hij dat voor me wilde opzoeken. Daarnaast is heel Koningsdag en heel veel oranje langs ons heen gegaan. En verder?
Geen flauw idee! :D Waarschijnlijk een scala aan Facebook, Twitter en nieuwsberichten. 10.000 katten- en babyfilmpjes die ik niet gezien heb. Maar ik heb ze eigenlijk geen moment gemist.
Stating the obvious: dat er zoveel smombies zijn. Dat valt natuurlijk niet zo op als je zelf de hele dag naar je mobiel zit te staren. Op zo’n dag offline kijk je namelijk weer eens om je heen. De man die zijn twee kinderen mee nam naar de kinderboerderij heeft misschien in totaal vijf minuten naar zijn kinderen gekeken en zat de rest van de tijd over zijn mobiel gebogen. En ik besefte me dat ik dat ook had kunnen zijn.
Er zijn zoveel leuke kleine dingen te doen We mochten in de molen kijken en zelfs naar boven, waar we de grote tandwielen zagen schuiven terwijl de wieken draaiden. En we hebben een leuk praatje gemaakt met de molenaar. Iets waar ik vast geen tijd voor had gehad wanneer mijn smartphone belangrijker was.
Je hebt ineens diepgaande gesprekken. Je weet wel, die gesprekken die je hebt als je niet steeds je telefoon in de gaten “moet” houden. Het ging onder andere over narcisme (want Facebook en Twitter, da’s natuurlijk vooral voor de innerlijke narcist erg prettig) en dat internet je wereld groot lijkt te maken, maar eigenlijk heel klein houdt. Google, Facebook en de rest laten jou alleen datgene zien waarvan ze denken dat jij het interessant vindt. Klik om te Tweeten Al het andere, dus ook de andere kant van een verhaal of visie, zie je niet als je er niet actief naar op zoek gaat. En dat beperkt je wereld enorm.
En ik keek oprecht uit naar het NOS journaal van 20.00 uur. Ik had wel een beetje radio geluisterd, maar toch. Ineens heeft het 8-uur journaal weer helemaal nieuw nieuws en heb je niet alle berichten al drie keer gelezen.
Ik kan trouwens ook prima twee dagen met mijn batterij doen. Om half negen ’s avonds had mijn mobiel nog een capaciteit van 80%, terwijl ik normaal gesproken rond dat tijdstip in de kritieke zone zit.
Wat me ook opviel is dat ik niet de behoefte voelde om alle berichten terug te lezen die na zo’n dag offline op mijn tijdlijn verschenen waren.
Mijn telefoon wist niet wat hem overkwam toen ik de Wi-Fi vanochtend weer aanzette. Hij bleef maar zoemen en meldingen uitspugen. De moed zonk me in de schoenen. Was dit echt wat ik elke dag zag? Een bericht per keer valt niet zo op, maar ineens zag ik wat ik op een doorsnee dag binnen kreeg (en waar ik dus elke keer op reageerde):
Direct hierna zette ik alle meldingen uit.
Allereerst wilde ik mezelf bewijzen dat ik best een dag offline kon zijn zonder gillend gek te worden. En dat is gelukt. Misschien heb ik de afgelopen week een kritiek punt bereikt, door het besef dat ik niet wil dat mijn mobiel mijn leven bepaalt. Het moet leuk zijn, geen dwangmatige obsessie. Ik wil niet langer slaaf zijn van mijn smartphone.
Wat ik wil bereiken is bewustwording. Dat je geen slaaf hoeft te zijn van je mobiel. Dat je hele mooie dingen ziet als je een keer omhoog kijkt in plaats van naar de grond. Zo zag ik vanavond buiten dat één van de aardbeienplantjes de winter heeft overleefd. En dat er zelfs al witte bloemen in zaten. Is me niet eerder opgevallen, stom he?
Met het delen van deze inzichten wil ik bereiken dat ook jij je bewust wordt van je eigen smartphone gedrag en je social media gebruik. Het is natuurlijk best ironisch. Dikke kans dat je bij dit artikel terecht komt via een gedeeld bericht op Facebook, Twitter, Instagram of Pinterest. De intentie van het delen op social media is natuurlijk dat het artikel veel gelezen wordt. Uiteraard moet je ermee doen wat je wil :)
Nadat mijn mobiel vanochtend alle berichtmeldingen had uitgespuugd, heb ik dus radicaal alle meldingen uit gezet. Mensen, wat een rust. Greep ik eerder bij elke melding naar mijn telefoon, nu kon ik hem gewoon laten liggen zonder dat ik gestoord werd in mijn bezigheden. Ik kon ineens actief kiezen wanneer ik op mijn telefoon keek, in plaats van passief te reageren op alle meldingen.
In Facebook heb ik heel veel meldingen uitgezet. Vrijwel alle groepen en pagina’s staan nu uit. Degene die ik echt wil zien, bekijk ik wel op de laptop, dat leest nog lekkerder ook. Na een uur of twee heb ik maar 4 meldingen in plaats van 10+. Ik moet bij Twitter nog even kijken hoe ik het gemakkelijk snel om zet. Ohja, en ik heb me voor al die mailinglijsten maar even afgemeld.
En ik heb besloten dat ik vaker een dag offline ga. Want het gaf me zoveel rust.
Wat denk je, ga jij het ook een keer proberen?
Een van de allertofste weken van het jaar is toch wel de week in mei…
Week vier van de thuisscholing zit er bijna op en we hebben een paar vrije…
Week 2 van het thuisscholen zit er bijna op. Ik merk dat ik in ieder…
Iedereen die mij een beetje kent, weet dat ik fan ben van lui opvoeden. Of,…
Mijn kinderen kunnen spoorloos verdwijnen. Héél soms gebeurt dat buitenshuis, maar vaak zijn ze ook…
Mijn jongste is een decemberbaby. Echt, hoe had ik het zo kunnen plannen (en ik…