Brief aan de juf

Mijn jaarlijkse brief aan de juf is er eentje die ik er graag in houd. Omdat het niet gemakkelijk is om een heel jaar lang een grote groep kleuters om je heen te hebben. Of hun ouders, af en toe. Ik vind het belangrijk om de juf daarvoor op mijn eigen manier te bedanken. En als je erdoor geïnspireerd raakt en de behoefte voelt, voel je vrij om ook een brief aan jouw juf te schrijven!

Lieve juf,

Het schooljaar loopt ten einde, en ik wilde dat even aangrijpen om je te bedanken. Want ik weet dat het niet gemakkelijk is, zo’n klas met kleuters, waaronder twee van mij. Ik ken mijn pappenheimers.

“Mama, ik ga de juf zo missen,” verkondigt onze oudste al weken. En ik denk dat hij niet de enige is. Dat ook ouders dat voelen, maar dat niet altijd meer onbevangen durven uit te spreken. Want als je kind naar school gaat, word je van fulltime ineens parttime moeder, en dat is nogal een dingetje. Je moet een stukje controle overdragen. Dat is niet altijd even gemakkelijk. En dan probeer je je ergens aan vast te klampen. De juf, die de controle dan overneemt, is daarmee de gelukkige.

Van nature observeer ik. Even wachten tot ik weet waar ik aan toe ben; ik kijk graag de kat uit de boom. Onze oudste heeft dat niet van een vreemde. En ik wilde je vertellen wat ik zie. Op schrift, want schrijven, dat gaat me nou eenmaal een stuk gemakkelijker af dan een momentje van iemands tijd vragen.

Ik zie dat je de tijd neemt om ervoor te zorgen dat kinderen zich welkom voelen. Toen we vorig jaar op deze school moesten beginnen, was onze grote kleuter zo bang voor zijn nieuwe school, maar we mochten al eerder even een kijkje komen nemen in de klas. Het hielp hem over de eerste van vele drempels te komen in het afgelopen jaar.

Ik zie dat je elke kans aangrijpt om mijn kinderen te laten groeien. Of het nu gaat om het vasthouden van een potlood of ze te leren met elkaar om te gaan. Je prijst ze, vertelt ons ouders trots over hun groei – en wat zíjn ze gegroeid! Het is zo veel belangrijker dat kinderen leren dat ze iets kunnen dan de cijfers die er aan vast hangen. Want wat is een cijfer, toch? Niets meer dan een momentopname. Je laat ze zien dat ze iets kunnen bereiken. En dat zelfvertrouwen is onbetaalbaar.

Ik zie hoe je meeleeft, -denkt en je zorgen maakt over kinderen die op een andere manier leren, zoals onze jongste. Ook al is het misschien soms een lichte wanhoopspoging (ik weet wat je dan moet voelen). Zeker hij is meer dan een handvol werk, maar wat me altijd bij zal blijven is dat je hem nooit “lastig” genoemd hebt. Je noemde het “speels”, en daarvoor ben ik je nog steeds dankbaar. We hebben wel andere dingen gehoord.

Ik zie dat je leren leuk maakt voor mijn kinderen. Mijn jongens, die knutselen haten met een passie, komen desondanks trots thuis met werkjes die ze hebben gemaakt. Wat heet, ze zijn de afgelopen tijd zelfs thuis fanatiek aan het tekenen, knippen en plakken geslagen. Speciaal voor hun juf.

Ik zie dat je tijd neemt voor ouders op het schoolplein, voor en na schooltijd. Dat je altijd beschikbaar bent wanneer ouders even iets willen bespreken. Ik zie je e-mails laat in de middag, en degene die je ’s avonds nog beantwoord in je eigen tijd. Als ik er eentje stuur verwacht ik de volgende dag pas antwoord, maar je pakt ze direct op, in je eigen tijd. Ik zie dat je geeft om je klas. Dat je het beste wil voor mijn kinderen en de anderen. Ik zie dat je extra tijd neemt voor de kinderen die het moeilijk hebben. De kinderen die extra aandacht en uitleg nodig hebben.

Ik zie je sympathie als ik een traan laat over iets dat niet direct iets met het schoolleven van de jongens te maken heeft. Je toont begrip, en velt geen oordeel. Dat waardeer ik.  Dat je ogen stralen wanneer je het hebt over een van de vele capriolen van de jongens.

Ik zie dat je een soms ondankbare baan hebt maar zie ook dat je houdt van wat je doet., en ik wil je daar voor bedanken. Je maakt een verschil, in ons leven en in het leven van elk kind dat je in je klas hebt, en hebt gehad.

Bedankt, juf, en we wensen je een fijne (welverdiende!) zomervakantie.

 

Dit is de geanonimiseerde en gedigitaliseerde brief die onze juf handgeschreven heeft ontvangen.