De afgelopen maanden zijn er veel dingen veranderd in mijn leven. Niet alleen startte ik een onderneming, maar ook mijn oudste ging voor het eerst naar school. En daar wordt ik af en toe een beetje bang van. Doe ik er wel goed aan? Wat nou als het niet lukt? Heb ik er zélf wel vertrouwen in? Wat nou als ik niet de goede keuzes gemaakt heb? De angst regeert regelmatig. En toen zapte ik twee weken geleden op precies het juiste moment langs de film “After Earth”, met Will Smith.
Op exact dat moment stak hij de speech over angst af tegen zijn zoon. En die bleef me zó bij; daarvan was ik zo gigantisch onder de indruk, dat ik hem de dag erna nog een keer heb opgezocht. Daarna bleef hij in mijn hoofd spoken. En nu schrijf ik erover.
Zo gaat-ie:
“Fear is not real. The only place that fear can exist is in our thoughts of the future. It is a product of our imagination, causing us to fear things that do not at present and may not ever exist. That is near insanity. Do not misunderstand me. Danger is very real, but fear is a choice.”
Ik heb er over nagedacht, want in eerste instantie gooide ik mijn kont tegen de krib. Want angst is toch heel natuurlijk? Het komt niet alleen voort uit angst voor je toekomst. Ook je eigen onzekerheden, elke stap die je op dit moment zet, daarvoor kun je bang zijn. En bang zijn, dat doe je gewoon. Daar heb je niet heel veel in te kiezen.
Maar hoe langer ik die momenten doordacht, besefte ik dat er zeker een kern van waarheid in zit. Want waar komt de angst vandaan? Uit het gegeven dat mijn bedrijf ‘misschien’ niet zal slagen. Dat is in de toekomst. Dat ik ‘misschien’ niet de goede schoolkeuze heb gemaakt. Hoe weet ik dat nou? Dat kan alleen maar in de komende jaren bewezen of ontkracht worden. Als ik bepaalde dingen in mijn leven verander, kan ik dan de hypotheek wel betalen? Dat weet ik niet, dat is een onzekerheid waardoor angst ontstaat. Die spin die ineens weg schiet en waar je bang voor bent, komt enkel door wat die je misschien in de toekomst zal doen. Toch?
Tuurlijk ging desbetreffende quote natuurlijk over hoe zijn zoon door een gevaarlijke wereld iets op moest gaan halen en achter elke boom iets kon vinden wat ‘m op wilde eten of wilde vermoorden, maar dat terzijde. Ik denk dat de boodschap door iedereen op zijn eigen manier geïnterpreteerd kan worden. Ik heb deze inmiddels ferm in mijn hoofd zitten. En elke keer als ik onzekerheden heb waar ik een beetje bang voor wordt, denk ik eraan. En weet je, sommige problemen zijn dan ineens niet meer zo beangstigend.
Het mooie is, dat wanneer je je angsten onder ogen ziet (want in feite is dat wat je doet), je ook tot andere oplossingen kan komen. Je stapt, als het ware, zelf sneller uit je hoofd waardoor je het probleem van een andere kant kan bekijken. Juist omdat je weet dat je bang bent voor iets dat ooit zal gaan gebeuren, kun je die angst omzetten in acties. Het heeft mij de afgelopen twee weken al mooie inzichten gegeven.
We are all telling ourselves a story, and that day, mine changed.
Bedankt, Will, voor deze levensles!
Wil je nog even zien hoe het stukje uit de film ging? Kijk hieronder!
Lees ook: Maar wat wil ik nou echt?
Een van de allertofste weken van het jaar is toch wel de week in mei…
Week vier van de thuisscholing zit er bijna op en we hebben een paar vrije…
Week 2 van het thuisscholen zit er bijna op. Ik merk dat ik in ieder…
Iedereen die mij een beetje kent, weet dat ik fan ben van lui opvoeden. Of,…
Mijn kinderen kunnen spoorloos verdwijnen. Héél soms gebeurt dat buitenshuis, maar vaak zijn ze ook…
Mijn jongste is een decemberbaby. Echt, hoe had ik het zo kunnen plannen (en ik…