Drie jaar geleden ongeveer startte mijn eerste bevalling na een voldragen zwangerschap. Morgen wordt onze oudste alweer drie jaar. En ik leef met de verschillende herinnerings-apps weer helemaal naar de bevalling toe. Een en ander drijft zo weer langzaam naar boven. Zo ook het gegeven dat ik het zwanger zijn helemaal niet leuk vond. Beide keren niet, trouwens. En het lijkt erop dat mijn hersenen dat effectief verdrongen hebben — dat besefte ik pas goed toen bij de tweede zwangerschap de weeën begonnen (OH JA, ZO VOELDE DAT).
Begrijp me niet verkeerd, mijn eerste zwangerschap is tot maand zeven probleemloos verlopen. Ik had vooral irritaties omdat ik het niet gewend was om bewegingsvrijheid in te leveren.Ik kon er niet tegen dat ik beperkt werd in vrijwel alles en dat ik over allerlei kleine dingetjes drie keer moest nadenken. Ik ben amper ziek, nooit wat gebroken, enorm mobiel en impulsief in allerlei leuke plannen of zomaar ergens heen rijden. Nu was ik dik en log; ik voelde me een nijlpaard met beperkingen.
Ik besloot drie jaar, een paar dagen voor de uitgerekende datum, om die ergernisjes eens van me af te schrijven. Hieronder staan ze, her en der wat herschreven. Natuurlijk moet ik erbij zeggen dat elke zwangerschap anders verloopt. Ik vond mijn lijstje ongemakken vervelend, maar ik lees soms horrorverhalen — dan had ik een makkie!
- Gemakkelijk omdraaien in bed? Vergeet het maar. Dat doe je in etappes. Eerst één been, dan het andere been, afzetten tot je op je rug ligt. En als je pech hebt val je eerst in slaap voordat je je verder kan omdraaien. Pech, want als je daarna wakker wordt doet echt alles zeer.
- Opstaan uit bed? Je slingert niet zomaar je benen over je bedrand heen. Het vereist uithoudingsvermogen en precisie (als je kan, probeer niet naar het midden van je bed te rollen. Dan moet je eerst nog naar de bedrand toe. Au.)
- Je buik lijkt van de bovenkant (dus zoals jij erop kijkt) kleiner dan vanaf de zijkant (spiegel). Echt waar. Dus je bent WEL enorm.
- Ga ’s avonds net voor je naar bed wil zo vaak mogelijk naar de wc. Echt ELKE keer als je er langs loopt. Dat scheelt je zo een halfuur ’s nachts voordat je er voor de eerste keer uit moet. En dat halfuur is zo fijn.
- Er zijn fijne oefeningen om je rug te ontzien. Waarbij je op de grond ligt. Doe dit niet als er niemand in huis is, want je komt met geen mogelijkheid meer overeind. Serieus. Niet doen! Zo wilde ik ook eens op de nieuwe vloerbedekking liggen die op de zolder gelegd was… Het heeft me minstens een kwartier gekost om overeind te komen.
- Laat je iets vallen? Dat is vervelend. Want je moet serieus nadenken hoe je zoiets weer op gaat pakken. Door je knieën, zeggen ze, en niet door je rug… maar ik heb allebei de handelingen toch echt nodig. En bedenk je wederom hoe je overeind gaat komen.
- Afwassen is niet heel erg fijn – je buik zit in de weg! In ieder geval voor mensen met mijn lengte of met de hoogte van ons aanrecht. Lang leve de vaatwasser!
- VOOOCHT. Vocht, vocht en vocht, in mijn voeten, enkels, benen, handen, gezicht, OVERAL. Het nadeel van een zomerzwangerschap in combinatie met een verhuizing vanaf maand 5 van de zwangerschap. Gelukkig kun je in de zomer wel zomerjurken dragen, want zelfs zwangerschapsbroeken zaten niet meer zo fijn in week 39.
- Het is een hele klus om een enkel been op te tillen. Dus nee, op stoelen klimmen is er niet meer bij. Maar ook meer praktischer zaken gaan niet zo handig: Sokken/schoenen aantrekken? Nuh-uh! Onderbenen afdrogen? Lastig! Teennagels knippen? … you get the point. En als je even verkeerd gelegen hebt ’s nachts, is zelfs traplopen al pijnlijk.
- Striae krijg je. Sommige vrouwen meer dan anderen en er zijn geluksvogels die er totaal geen last van hebben. Vanaf week 33 ontstond er een compleet wegennetwerk op mijn buik, en de provinciale wegen voegden zich daar in de latere weken aan toe. Het is trouwens echt gelul dat je striae voorkomt met crèmepjes, zalfjes, zwangerschapsolie, etcetera — ik heb gesmeerd als een malle. Maar omdat je buik met negen maanden wel heel strak staat, voelt ’t wel fijn om ‘m in te smeren – het wordt een soort massage. Daar hoef je echter geen dure shit voor aan te smeren, maar dat kan ook met gewone handcrème.
- Omdat je huid oprekt, krijg je jeuk. Alleen, omdat je huid oprekt, gaan de uiteindes van je zenuwen ook wat uit elkaar staan. Ofwel, je hebt wel jeuk, maar tegelijkertijd heb je semi-gevoelloze plekken. Probeer dan de jeuk maar eens weg te krabben.
- Als je zo tegen de negen maanden loopt, zorg dan dat je ALTIJD je telefoon opneemt. Of als je een gesprek mist, dat je in het geval van je ouders even terugbelt. Anders kunnen mensen nog wel eens gaan denken dat je aan het bevallen bent. Het tegengestelde komt ook voor, dat je iemand opbelt voor een praatje omdat je tegen de muren opvliegt van verveling, en ze elke keer denken dat ik wat te melden heb. (Dat is nog erger wanneer je, zoals bij mijn tweede zwangerschap, ruim anderhalve week na de uitgerekende datum nog niet bevallen bent).
Maar er zijn ook nog leuke dingen hoor. En tips die ik de toekomstige ouders niet wil onthouden; doe ermee wat je wilt :)
- De douche is ’s ochtends je beste vriend. Ik ben normaal helemaal geen zweter ‘s nachts maar met bijna 20 extra kilo’s en een heleboel extra rondingen… juist. Ik houd van mijn douche. En van het douchekrukje, waar ik lekker op kon neerploffen om wakker te worden.
- Ga niet vanaf week 37 zitten wachten op je bevalling. Plan gewoon dingen onder voorbehoud. Thuiszitten is even leuk, maar op een gegeven moment ga je je stierlijk vervelen. En er zijn altijd wel vrienden die het niet erg vinden om naar jou te komen (ook al woon je inmiddels even wat verder weg – thanks guys!). Ik ben op de avond waarop mijn bevalling uiteindelijk begon nog Tapas wezen eten met een vriendin.
- Laat mooie foto’s maken van je buik, door een goede fotograaf! Ik heb heel lang geen foto’s willen laten maken, omdat ik overal vocht vast houdt en de striae zich rijkelijk verspreidden over mijn buik. Ik vond dat ik er daarom niet zo appetijtelijk uit zag. Maar als je een goede fotograaf hebt, maakt dat niet uit. Plus, dat vocht ben je binnen een paar dagen weer kwijt, en dan heb je mooi vergelijkingsmateriaal. Ik spreek uit ervaring: Het deed mijn ego erg goed om na een maand of twee die foto’s er weer eens bij te pakken :)
Morgen wordt Monster!1 dus alweer drie. En ik ga via de Timehop app de herinneringen verder ophalen :)
