11x wanneer ik ontslag als moeder wil nemen

“Je krijgt er zoveel voor terug,” is een cliché antwoord wanneer je even loopt te mopperen op je kinderen. Als ze spontaan Oost-Indisch doof worden wanneer ze naar school moeten, of hun jas lukraak in de woonkamer kwakken (“Kapstok!”). En soms loopt het zo uit de hand dat ik wel eens denk: “Bekijk het! Ik neem ontslag als moeder.”

Het is meestal ook wel waar hoor, dat je er veel voor terug krijgt. Daar doe je het dan voor. Ik zou ze écht niet meer willen missen en kan me een leven zonder mijn monstertjes niet meer voorstellen. En doe mijn uiterste best om mijn kinderen als degelijke volwassenen af te leveren in deze hectische en constant supersnelveranderende maatschappij. Het liefst in één geheel. Maar er zijn momenten waarop ik denk: “Maar WAT krijg ik er dan voor terug? En wannéér?”

Ik wil ontslag als moeder nemen wanneer

1. …mijn jongste al drie keer de hoek van binnen heeft bekeken en daarna nóg een keer met het favoriete speelgoed van zijn broer aan de haal gaat. Met nogmaals een hoop gehuil en gegil als gevolg.
2. …je een dik uur in de keuken hebt gestaan, waarna je kinderen collectief aan tafel beginnen te muiten zonder dat ze ook nog maar één hap geproefd hebben: “Dat vind ik niet zo lekker.” En vorige week was het nog favoriet.
3. …je peuter op alles ‘nee’ zegt, maar wanneer het tegen hém gezegd wordt heeft hij er schijt aan en doet hij het gewoon nog een keer.
4. …er voor de tienduizendste keer “Mamaaaa?” geroepen wordt, je daarop antwoordt en er komt niets. Tot de volgende “Mamaaa?”
5. …het huishoudelijk werk zich opstapelt en er voor het gemak vanuit gegaan wordt dat jij dat wel doet omdat je toch thuis werkt. Ja, WERKT dus. Geen huishouden tijdens de werkuren.
6. …je je kind ’s ochtends met geen mogelijkheid naar school / de peuterspeelzaal krijgt, en dat ze ’s middags met geen mogelijkheid naar huis te bewegen zijn.
7. …de kat zijn brokken voor de deur heeft uitgekotst en je kroost roept: “Mama, wil jij dat even opruimen?” Hetzelfde: “MAMA, WEER EEN DODE MUIS.” Of je die dus even weg wil halen.
8. …er zes bakken speelgoed zijn omgekieperd en de inhoud is verspreid over je hele huiskamer. En je kinderen liggen op de bank: “Ik heb niks te doen, ik vervéél me zo.” Terwijl je ze net geholpen hebt met een supervette treinbaan tussen de brokstukken.
9. …als je in de winkel staat en je peuter je bedenkelijk aankijkt en vervolgens met luide stem vraagt: “Mama, als jij geen piemel hebt, wat heb jij dán?”
10. …dat tijdens een periode van slecht weer, je kinderen elkaar en het huis zowat schuimbekkend afmaken en je alleen maar loopt te blauwhelmen en scheidsrechteren.
11. …ik om 4.30 ’s ochtends een discussie met een peuter loop te voeren waarom het geen geschikt moment is voor een zakje Haribo snoepjes (die hij zelf uit het bovenste keukenkastje heeft gevist). En dat ik op het punt sta die discussie te verliezen (het is dus 4.30, he.). Het zakje pakte ik af en ligt nog steeds onder mijn kussen. Comfort food voor mij,dus.

Je krijgt er zoveel voor terug

Maar wanneer ze dan eindelijk in bed liggen en slapen, en je naar die ontspannen koppies staat te kijken, vertederen ze je toch weer. En vervaagt alles wat er die dag gebeurd is. Of wanneer ze weer heerlijk klein bij je op schoot kruipen voor een knuffel. Je ineens bedolven wordt onder de kusjes en de “Ik vind jou héééél lief”‘s. Het feit dat je je rustige avonden ineens zoveel meer waardeert nu je kinderen hebt. Het onvoorwaardelijke vertrouwen wat je van ze krijgt. Behalve dan misschien wanneer het op eten aankomt.

En dat je kinderen je elke dag weer kunnen verrassen. Het is in ieder geval nooit saai. Dat ontslag? Dat trek ik dus weer even in.

Maar binnenkort boek ik even een hotelletje om héél even te ontspannen.