Easy peasy pretty, please: de start van mijn make-up opvoeding

Een week of wat geleden plaatste ik een oproep, of iemand mij alsjeblieft wilde leren make-uppen. Niet omdat ik er vind dat ik er zo verschikkelijk bij loop of dat ik per sé een beautyqueen wil worden. Ik ben eigenlijk best blij met mezelf. En make-up is me vaak teveel moeite. Maar ik staar ook wel eens naar die wallen die bijna tot op mijn knieën hangen, en dan denk ik: Dat moet toch anders.

Eke van Ekebrouwer.nl durfde de uitdaging aan, en aangezien ik nogal wat eisen had, vond haar heel erg dapper. We planden een datum en gingen samen op pad.

Wat ik specifiek wil? Ik vertel het nog eventjes:

Dus een beetje frisse blik, niet te veel moeite, niet helemaal dicht geplamuurd en vooral die wallen weg. Niet teveel gevraagd, toch?

Als ik ergens een hekel aan heb is het te laat komen. Natuurlijk was nu de verbindingsweg richting centrum binnen, en kon ik via de A2 naar Breukelen om daar om te draaien. Kwartier later dus. Meh! Zat ik me dus al een beetje op te vreten. Maar gelukkig ging het vanaf toen van een leien dakje. Het klikte prima (toch Eke?).

Hema en eerste aankopen

Vol goede moed gingen we op pad en het duurde niet lang voordat ik me in de Hema verwonderde over de gigantische hoop producten waar ik eerder altijd schielijk voorbij sloop.  Soms kreeg ik een glazige blik in mijn ogen en moest Eke me weer even bij de les halen, want ik haakte af en toe een beetje af. En soms stond ik een beetje zenuwachtig door het overweldigende aanbod te dralen of met mijn telefoon te spelen.

Je kan er wel mooie foto’s van maken trouwens.

En toch heb ik mijn eerste aankopen bij de Hema gedaan. Kon ik mijn verpulverde oogschaduwborsteltjes eindelijk vervangen door iets wat ik snapte. En Eke legde het heel goed uit, dus ik weet het nog steeds. You go girl!

Dus whoehoe! Mijn Hema aankopen. Inclusief iets wat ik echt helemaal snap.

Ik vulde bij de Kruidvat en Etos op Eke’s advies mijn schamele voorraad make-up voorzichtig aan. Ik aanschouwde voorwerpen waarvan ik werkelijk waar nog nooit gehoord had, en ik ben ze ook alweer vergeten. Iets met een ei, toch? ;) Ze is nog steeds niet gillend weggerend, en ik heb diep respect voor haar geduld.

We bezochten 5 Kruidvat filialen voor een camouflagestift (want die wallen, dat was toch wel mijn prio puntje), maar helaas. Overal uitverkocht. Dan moet het goed spul zijn, denk ik maar. De naam camouflagestift alleen vind ik sowieso al briljant, en het zijn niet eens zwarte en groene strepen. Ik kende de naam al wel hoor. Helemaal een nitwit ben ik nou ook weer niet.

Ik ontdekte nog meer hulpmiddelen waar ik vol verbazing naar heb zitten kijken. Zoals een elektrische krultang voor je wimpers. Of een middeleeuws martelwerktuig dat eruit zag als een strak springveertje, waar je blijkbaar je wenkbrauwhaartjes tussen moet klemmen en dan heel hard aan moet trekken. Wtf?

Wie mooi wil zijn moet pijn lijden? NOPE!

Vrouwen, wat doen we onszelf in godsnaam aan?! Nouja, ik dus niet, ik wist niet eens dat het bestond. En dat maakt me een gelukkig en pijnvrij mens. “Wie mooi wil zijn moet pijn lijden”, gaat bij mij echt niet verder dan mijn benen harsen of een knoop uit mijn haar krijgen.

Moe maar voldaan streken we neer voor een gezonde en voedzame maaltijd bij de gouden M.

En na deze healthy versnapering haalde ze haar koffer tevoorschijn. Om even te meten: Dat groene etuitje is dus alles wat ik voorheen bezat aan make-up. Eke had nog niet eens alles meegenomen. Verschil moet er wezen! En ze heeft me alles laten zien. Sorry, ik ben een deel alweer vergeten, maar dat komt misschien ook een deel door het zwaar irritante groepje jongeren achter ons en een telefoon die me om de oren vloog.

Mijn nieuwe make-up stash

Na een kort bezoekje aan de Lidl voor wat reinigingsproducten gingen wij ieder ons eigen weg. Maar voor mij was het nog niet klaar. Want ik moest nu natuurlijk alles nog even uitproberen. Maar ik dacht, laat ik het eerst eens even uitstallen. Et voilà, mijn nieuwe make-up en toevoegingen collectie! Breaking news: het past niet meer in mijn groene etuitje.

De moraal van dit verhaal? Ik heb me jarenlang in de Douglas en DA en meer van die ketens allemaal dure meuk laten aansmeren, wat dus helemaal niet hoefde. Ik denk dat dit bij elkaar evenveel of zelfs minder kostte dan de twee kleuren oogschaduw die ik in mijn groene etuitje koester. En ik altijd maar denken dat het allemaal zoveel geld kost. Hoeft dus helemaal niet! Dat was misschien wel de grootste eye-opener (pun intended) van vandaag.

Tenslotte ben ik gaan spelen met de producten. Dit was het resultaat. Kijk mij eens zonder blauwe wallen, woot woot!

Eke heeft me dus echt fantastisch geholpen! Ze heeft een enorm geduld aan de dag gelegd. Sorry dat ik af en toe wat afhaakte en glazig keek, maar de belangrijke dingen heb ik onthouden, echt. Gelukkig heb je me flink uit kunnen lachen, dus ik voel me er niet heel schuldig over.

Ik ben nog wel aan het klungelen met opbrengen. Het is blijkbaar een wet in het leven van Linda dat ik me minimaal eens per opmaken in mijn oog moet prikken met de mascara. Dus de volgende les, handigheid in opbrengen? En oh ja, het is stom dat we niet samen een foto gemaakt hebben ;)

Als je wil dat Eke jou ook van make-up advies dient: ze is voornemens om ons kneusjes te voorzien van alle informatie die je nodig hebt om er appetijtelijk bij te lopen. Dus vraag haar vooral om advies!