Ruim vier jaar mag ik nu in dit leven doorgaan als moeder. Voor het grootste gedeelte gaat me dat redelijk okee af. Mijn kinderen zijn gelukkig en gezond, ik sta nog overeind en mijn partner ook, dus ik mag niet klagen. Toch zijn er dingetjes die ik anders zou doen, als ik met de kennis van nu moeder zou worden.
Wat ik nooit gedaan heb, is me aangemeld voor een pufclub, zwangerschapszwemmen, yoga of een andere vorm waarbij je andere moeders leert kennen. Ik had vier jaar geleden, toen we ook nog eens verhuisden, wel iets anders aan mijn hoofd. En met de tweede dacht ik, ik heb het al een keer gedaan, dus het is niet nodig. Toch denk ik dat ik het had moeten proberen. Want hoe zeer het me op dat moment ook tegen stond om nieuwe contacten te maken, ik had er misschien wel iets aan gehad.
Omdat ik de eerste was in mijn directe vriendenkring die zwanger werd, had ik alleen maar kinderloze vrienden (op één na, daar was kind net het huis uit). Achteraf moet ik constateren dat dat mijn wereld enorm verkleind heeft. Het was leuk geweest om dan ook nieuwe contacten op te doen die ook kinderen in dezelfde leeftijd hebben. Want soms heb ik me best wel een beetje eenzaam gevoeld.
Wij hebben de luxe dat we een oma hebben die helemaal vanuit Groningen naar Culemborg reist om regelmatig op te passen. Maar het is niet zo dat we haar last-minute kunnen inzetten. Dat willen we haar ook niet aan doen. Het gevolg is dat je sommige leuke last-minute uitjes moet laten schieten. Op dat moment had ik er misschien niet zo’n behoefte aan om het huis uit te gaan, maar het was misschien niet zo’n verkeerd idee geweest als je je sociale contacten moet onderhouden. Veel ervan zijn verwaterd en dat is deels mijn eigen schuld.
Sinds kort hebben we twee oppassen. Allebei leuke meiden die de jongens voor mij entertainen als ik er niet ben. En als ik ze bezig zie, denk ik: Waarom hebben we dit niet veel eerder gedaan? Zeker onze oudste vindt het moeilijk om nieuwe mensen te accepteren. En het geeft mijn vriend en mij meer vrijheden. Want we kunnen eindelijk weer een keertje samen op stap, en op iets impulsievere basis dan twee weken vooruit plannen.
De jongens hangen heel sterk aan mij. Nu ben ik natuurlijk de allerleukste moeder die er is, maar het is ook wel eens fijn om ze uit logeren te sturen… zodat we een weekend niks hebben. Hebben we eigenlijk maar héél zelden gedaan, waardoor het nu best lastig is om ze een nacht ergens anders te laten slapen. Uiteindelijk lukt het wel, maar het kost wat pijn en moeite.
Als oma kwam oppassen, deed ze dat bij ons en sliep zij ook bij ons (vanwege dat takkeneind rijden natuurlijk). En als wij met de kinderen daarheen gingen, bleven wij ook meteen slapen. Het is niet een adresje waar je ze zo even af zet en de volgende ochtend weer gaat halen, maar het is natuurlijk niet echt uit logeren. Het is overigens ook niet zo dat we het aanbod niet gehad hebben. Had ik er maar meer gebruik van gemaakt. ;)
Maar iedereen weet dat je met “had ik maar” niet zover komt. Die oppas hebben we inmiddels gevonden, dat logeren komt binnenkort echt een keer en die nieuwe sociale contacten scharrel ik inmiddels bij de opvang en op het schoolplein bij elkaar.
Welke dingen zouden jullie anders doen met de kennis die je nu hebt?
Een van de allertofste weken van het jaar is toch wel de week in mei…
Week vier van de thuisscholing zit er bijna op en we hebben een paar vrije…
Week 2 van het thuisscholen zit er bijna op. Ik merk dat ik in ieder…
Iedereen die mij een beetje kent, weet dat ik fan ben van lui opvoeden. Of,…
Mijn kinderen kunnen spoorloos verdwijnen. Héél soms gebeurt dat buitenshuis, maar vaak zijn ze ook…
Mijn jongste is een decemberbaby. Echt, hoe had ik het zo kunnen plannen (en ik…